Daliri

"Nahiya ako sa'yo kasi hinawakan ko kamay mo.."

Ang tahimik lang niya nang nakilala ko siya noon. Sa ingay at gulo ng paligid, kasama na ang walang humpay na kwentuhan ng barkada, ay sa kanya lang ako napapatitig lagi.

Unang pagkakataon ko lang siya nakita noon. Sinama siya ng isang kaibigan sa lakad para ipakilala.

Wala namang kakaibang nangyari noong kami ay kumain ng hapunan hanggang sa konting pulutan.

Nagkataon naman na kami ay magkatabi habang tuloy ang tawanan at kwentuhan sa may hapag-kainan, kasabay ng saliw ng musika galing sa isang kumakanta sa videoke.

Tinibayan ko ang aking sarili. Naging matapang at mapangahas ako nang idinikit ko ang tuhod ko sa hita niya. Naghihintay ako ng pag-iwas ng kanyang hita ngunit di iyon nangyari. Bagkos kumuyakoy pa siya at pakiramdam ko'y may konting pagdiin mula sa hita niya.

Itinuloy ko ang aking kapangahasan, habang nakipag-usap at nagke-kwento ay bahagya o sandali ko naman pinapatong ang kamay ko sa hita niya na wari'y sa hita ko talaga nais ito ipatong. Walang pagtutol na naganap mula sa kanya, ngunit di ko naman inabuso ito.

Naengganyo na ko sa pakikipagkwentuhan at sumuko na ko sa pagpaparamdam sa kanya. Di ko namalayan na nakapatong ang kamay ko sa hita ko. Naramdaman ko na lang na may daliring humawak sa mga daliri ng kamay ko.

Kahit nagulat, hindi ko ito ipinahalata sa iba. Nakipaghawakan ako ng daliri sa kanya ngunit kumawala rin sandali upand di mahalata ng iba. Sa oras na yun, nagkaintindihan na kami. Matapos yun ay nagkaroon pa ng maraming beses na ang kamay ko na ang nakapatong sa hita niya o ang kamay niya sa hita ko.

Tila gawa talaga ng tadhana na magkasabay kami ng daan pauwi. Nagpalakad-lakad kami ng nakaakabay. Nagpapakiramdaman. Nagpaparinigan. Hanggang sa naibulalas na namin ang aming gusto.

"Nahiya ako sa'yo kasi hinawakan ko kamay mo.."

"Bakit ka naman mahihiya, gusto ko rin yun e"

Una naming narating ang bahay nila. Imbes na magpaalam at humayo na, sumunod ako sa kanya papasok sa kanila na tanging ang mata lang namin ang nangusap.

Sa kwarto ay nangyari na ang kanina pa nangyayari sa aming isip. Nagsimula sa halik, sa mainit na halik at yakap. Hindi nagtagal ay unti-unti ng natanggal na ang aming saplot hanggang sa wala nang telang pumapagitna sa amin. labi. pisngi. leeg. dibdib. tiyan. baywang. hita. at... sa bawat sulok ng kanyang katawan ay pinuno ko ng halik. Ganoon din ang natanggap ko mula sa kanya.

Naging malambing ang unang yugto ng aming pagsasama. Nagpahinga kami sandali at nagkwentuhan. Sinubukan niyang pumikit at umidlip ng saglit. Ang sarap lang niya titigan habang natutulog. Napakapayapa.

Pagkatapos ng ikalawang yugto ay hinayaan ko na talaga siyang umidlip dahil mukhang napagod talaga siya dahil sa isang linggong trabaho niya. Katabi sa pagtulog. Kayakap sa ilalim ng kumot. Sarap lang itigil ang oras para tumagal ang sandaling iyon.

Malapit ng magpakita si haring araw kaya kinailangan ko na rin umalis. kailangan ko na ring magpaalam sa isang napakasayang sandaling iyon kasama siya. Humalik. Yumakap. Nagpaalam.

Iyon ang una kaming magkasama at makapag-usap nang matagal ngunit pakiramdam ko ay napakatagal na naming magkaibigan. Iyon na rin ang naging huli naming pagsasama dahil matapos ang ilang linggo ay lumipat na sila ng matitirhan ng kanyang pamilya.

Ngunit kahit na kami ay nagkahiwalay at di nagkatuluyan, mayroon parin siyang puwang na nakalaan sa aking puso. Sabi ko nga sa kanya, di niya kailangang makipagsiksikan sa puso ko dahil mayroon talagang lugar doon na nakalaan para sa kanya. At kung sakaling babalik siya, alam niyang mayroon siyang babalikan.