Oh yasss! I'm beckla from outer space. Just turn around now. It's nice to back in my home country, home of beautiful smiles and luscious men. Charot.
Higit sa isang taon din akong nawala at ngayon ay nagbabalik. Nagbalik upang makasama ang pamilya at mga kamag-anak, at makita ang mga kaibigan, lalong-lalo na ang sangkabaklaan kong tropa mula noon highschool hanggang sa blog at twitter.
Totoo. Other than my family, seeing and hanging out with my gay friends is what I'm mostly looking forward to in this holiday. You see, sa Tate, walang nakakaalam na bakla ang inyong lingkod. Tagong-tago at closetang closeta ang lola ninyo. Sige lumalabas ang pagkapamintang buo ko pero walang confirmation at walang sabi-sabi. Kaya sobrang repressed ko doon.
So far, puro gay friends na yung mga nakita ko. Sobrang excited ko lang sa baklaan portions with them. Chikahan about our love lives na yung akin ay non-existent.
Ang isa ko pang kinapananabikan ay ang boys. Dahil nga non-existent and lovelife ko doon, non-existent din ang sex life ko. So kamusta naman ang pagkahalaman ko, di man lang nadidiligan.
Tapos heto pa, tatlong taon na noong naghiwalay kami ni huling ex di ba. On my first week here, I messaged him kung pwede makipagkita. Pumayag naman siya. Di ko tinanong kung sila pa noong boyfriend niya or hindi na. Hindi ko muna kinamusta. I was already satisfied that he agreed to see me. So this coming Saturday, we will see the Madrigal Singers perform. Mahilig ako sa concerts at kantahan, at ganun din naman siya. So bakit pa? Bakit ko nga ba siya inaya. Siguro I wanted to clear the air and finally feel some closure of letting go the right way. I don't know. Wala naman din akong expectation sa meeting naming kundi makasama siya probably for the last time. And this time, properly.
hays. hahaha
Anyway, abangan na lang ang mga susunod na post. See you.
xoxo
Higit sa isang taon din akong nawala at ngayon ay nagbabalik. Nagbalik upang makasama ang pamilya at mga kamag-anak, at makita ang mga kaibigan, lalong-lalo na ang sangkabaklaan kong tropa mula noon highschool hanggang sa blog at twitter.
Totoo. Other than my family, seeing and hanging out with my gay friends is what I'm mostly looking forward to in this holiday. You see, sa Tate, walang nakakaalam na bakla ang inyong lingkod. Tagong-tago at closetang closeta ang lola ninyo. Sige lumalabas ang pagkapamintang buo ko pero walang confirmation at walang sabi-sabi. Kaya sobrang repressed ko doon.
So far, puro gay friends na yung mga nakita ko. Sobrang excited ko lang sa baklaan portions with them. Chikahan about our love lives na yung akin ay non-existent.
Ang isa ko pang kinapananabikan ay ang boys. Dahil nga non-existent and lovelife ko doon, non-existent din ang sex life ko. So kamusta naman ang pagkahalaman ko, di man lang nadidiligan.
Tapos heto pa, tatlong taon na noong naghiwalay kami ni huling ex di ba. On my first week here, I messaged him kung pwede makipagkita. Pumayag naman siya. Di ko tinanong kung sila pa noong boyfriend niya or hindi na. Hindi ko muna kinamusta. I was already satisfied that he agreed to see me. So this coming Saturday, we will see the Madrigal Singers perform. Mahilig ako sa concerts at kantahan, at ganun din naman siya. So bakit pa? Bakit ko nga ba siya inaya. Siguro I wanted to clear the air and finally feel some closure of letting go the right way. I don't know. Wala naman din akong expectation sa meeting naming kundi makasama siya probably for the last time. And this time, properly.
hays. hahaha
Anyway, abangan na lang ang mga susunod na post. See you.
xoxo
Welcome back beckla!
ReplyDeleteEto ba yung sa CCP? Andun yata ako nun. Haha
ReplyDeleteTama, sa CCP nga hehe
Delete