Skip to main content

When it's over

Sabi nila, kapag gumawa ka daw ng isang bagay, alam mo na dapat kung paano ito tatapusin.

Noong mga nakaraang araw napaisip ako.. paano nga ba magwawakas ang blog na ito?

Choices:

  • Di ko na lang kaya gawan ng posts...hayan ko na lang amagin ang blog ito...
  • delete ko na lang lahat ng mga sinulat ko..
  • Patayin ko na lang [kunyari] si Mamon...pero nagawa na yan e
  • Gumawa na lang kaya ako ng tell-all entry tungkol sa mga nangyari at sa mga taong 'nayari' ko dahil sa blog [at twitter] na ito... no-holds-barred, name-dropping, with details pa... *smirk*
Marami na rin akong naisulat dito. Karamihan ay mahahalay yung iba madrama at yung iba naman ay wala lang. Ito ay ilan lamang sa mga bumubuo ng bahagi ng buhay ko na tago sa ibang tao na kilala ko.

Bakit ko nga ba naisip na isarado na ang blog na ito. Marahil dala na rin ng mga nangyari sa buhay ko sa mga nakaraang araw na masasabi kong overwhelming. Andyan ang buhay pamilya, karera, at pag-aaral na kailangan kong pagtuunan ng pansin. Not to mention the emotional stress these aspects of my life bring.

Pakiramdam ko kasi nahati ang buhay ko bilang Mamon at ang totoo kong sarili. I guess I thought that it's just about time to reconcile my persona and just live one whole life from now on.

Noon kasi kinailangan ko ng lugar kung saan mailalabas lahat ng suliranin ko patungkol sa buhay 'tago.' Palagay ko kasi nakulangan ako noong panahon na iyon ng support system. Laking pasasalamat ko naman sa blogging - pati na rin sa twitter - na nakakilala ako ng mga taong pupuno sa kakulangan na iyo.

Naisip ko rin na naibahagi ko na naman ang mga nais kong ibahagi para sa mga bagong henerasyon ng tulad ko. Na tila naging bukas na libro ang buhay ko para sa lahat ng nais magbasa. Kaya sa palagay ko ay oras na upang isarado muli ang libro at gumawa ng panibagong kabanata sa buhay ko.

Kaya ngayon, nagpapasalamat ako sa mga taong sumubaybay at nagtiyagang basahin itong bahagi ng buhay ko. Nagpapasalamat rin ako sa mga taong tumawid ang pagkakakilalan sa akin mula sa virtual papunta sa reality. Nagpapasalamat ako sa mga bloggers na naging inspirasyon ko na rin dahil sa kanilang magagandang kwento at sulat.

Hindi ko naman masasabing tuluyan nang magsasarado ang bakery ni Mamon. Siguro'y magpapahinga muna ko.

Kaya sa ngayon, ako'y pansamantalang magpapaalam. Sa muling pagkikita.



Comments

  1. Tama yan pahinga lang... ganyan din ang nangyari sa akin pero bumalik agad ako... sabi nga nila once a blogger is always a blogger..

    ReplyDelete
  2. see you again...

    -minion

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

The One

Feeling loved and inspired, I ask my friends, who are in long-term, serious relationships, how and when they realized that their partners were the ones. Here are their answers: 1) "You don't know. You feel . Nagkakasundo kami palagi. And we have similar tastes." 2) " I just felt it . Despite everything that happened to us, we still chose each other . I just knew it. Tapos nagising na lang din ako isang araw na nung nakita ko siya pagkagising ko na katabi ko siya eh iba na yung feeling ko." 3) "Pasok siya sa criteria ko na kailangan lagi ako chinachat. Kaya nga until now lagi pa rin kami magkachat kahit nakatira na kami sa iisang bahay. Pinakaimportante dapat damang dama mo na gustong gusto ka niya.: 4) " Hindi niya ako iniwanan in my lowest point . He's one of the people na napaka-pure ng intention. Love personified." 5) " I just knew somehow .Yung di ako mahihiya ipakilala sa mga tao. Yung di na ako kailangan magtago." 6) "Sig

Japanese Bathhouse

I have never been to a bath house in my life. My knowledge about bath houses all came from blogs - gay blogs.  I discovered in those blogs that in bathhouses in the Philippines, you should leave all your shyness at the door because everybody walks around naked with cock whipping and balls hanging. There is a wet area where you can find the baths, sauna, steam room and shower. They say that's where the action takes place. So in short, you go to bathhouses if your looking for some titillating escapade. So that's what got me excited when I found out that I am going to go to a bathhouse here in Japan. Well aside from experiencing an authentic bathhouse for the first time, I would get to a see a sausage fest of sorts, have a relaxing massage, and hopefully experience some Japanese fun. I was darn nervous but excited.

Update to "Possible plot twist with a twist"

So here's the sitch. Plot twist (PT) and I aren't chatting no more. "Why?" you might ask. So here's what happened. On the night we were supposed to meet, he bailed. He said that he was going to his friend's birthday party. I call it BS. We've been planning it for more than a year and we've been talking every day and only that night that he tells me he's not available. I wasn't having it.  Anyway, the next day. I had a misfortune. So, my attention from that night before was all gone. I didn't care about him anymore. All that we talked about and discussed seemed like all lies. I unfriended him from social media. Didn't care for someone can't really communicate and wastes people's time. I recently informed his friend that we were exchanging messages. I also told him that I wasn't surprised about PT flaking because he was also flaky. They're friends after all. So there. That's another charge-it-to-experience kind of thin