Nang makausap ang nakaraan sa kasalukuyan

Psst Psssssst 

Narinig ko yun habang naglalakad papunta sa sakayan

Pssssssst Pssst

Di ako titingin, sabi ko sa sarili ko. Kung ako tinatawag niya, pangalan ko ang dapat niyang isigaw. Kung ako man yung tinatawag niya, di ako aso para lumingon sa sitsit.

Ngunit di ako nakatiis. Curious bang malaman kung sino yung mokong na yun.. Nang nakalayo na ako at malapit na sa sakayan, lumingon ako. Nagulat ako sa nakita ko. Kahit sa malayo, alam na alam kong siya iyon. Si Ex, na palokong kunyari'y tinatakpan ang mukha. Ang tangi ko na lang nagawa ay ngumiti at lumapit kung saan siya paparoon.

Naramdaman ko ang pananabik nang makita siya kanina. Di ko ma-explain e. Para siyang isang kaibigang matagal ko ng hindi nakausap. 

Tumayo siya sa kinaroroonan at naglakad patungo sa akin. Nagtagpo kami sa gitna. Nagkamustahan. Nagulat at natuwa ako dahil naaalala pa rin niya ang mga detalye ng buhay ko - trabaho, sa school, sa pamilya, at sa mga nangyari sa buhay ko noong kami pa. Natuwa ako sa usapan namin.

Maaga pa noon para sa aking pasok kaya't inaya ko muna siyang maupo kami habang nag-uusap. Kinamusta ko rin siya - ang pamilya niya, trabaho niya, at ang partner niya. 

Napaka-candid lang.

Ang pinakanagustuhan ko noong pag-uusap namin ay noong binanggit niya na nagbago na daw siya matapos ng ginawa niya sa akin. Kahit daw maraming gwapo sa pinagta-trabahuhan niya ay behave lang daw siya. Nasabi ko na lang na, "Buti naman at nagtanda ka na tsaka nagbago," sabay tawa. Natawa naman kami pareho. Napag-usapan din naman ang common ex namin (err ex niya, fling ko lang pala) pati na yung bestfriend niya. Para lang kaming magtropa na nagkakantsawan sa mga naging jowa

Tumagal pa ang usapan namin ng isang oras kaya na-late na rin ako sa trabaho. Pero ikinatuwa ko naman ang aming pagkikita. Ramdam kong walang hang-ups, walang bad blood. Halatang pareho na kaming naka-move on.

Di ko alamg kung gusto ko pa siyang kitaan like the old times bago maging kami na nag-iinuman or dapat ko na lang hayaan sa ganoon na alam ok ang ending. Pero kinuha ko pa rin ang number niya, just in case. 

Yun ang isa sa tingin kong nagagawa ko ng maayos e, ang maka-move on agad, di lang sa ended relationships, pati na sa mga bagay na nangyari na di naman kaaya-aya. Kapag nagawa ko na ang part ko sa bagay na yun, meaning nag-apologize na ko, nag-reach out na ko, tried to make things work out, umiyak, nag-rant sa friend, o maglabas ng sama ng loob sa blog or diary, ay hinahayaan ko na lang yung issue na mamatay at matapos. Di ko na hinahayaan mag-linger yung mga ganung vibes. No use in crying over spilled milk, ika nga. Only time will tell, sabi rin. Time heals all wound, dagdag pa ng iba. Time heals nothing coz it's not a doctor, pambasag lang ng ilan. So, hinahayaan ko na lang. Marami pa namang bagay at tao sa mundo na kailangan pagtuunan ng pansin, na mas mahalaga sa akin, at lalong lalo, na mas pinapahalagan ako. da bah. I thank you. bow.