Skip to main content

Round Trip

Madalas 'pag may tinititigan ako sa jeep at nakikipagtitigan din sa akin, wala namang nangyayari pagkatapos. Laging humihinto sa titig at kindat. Puro senyas, puro pakiramdaman. Pero kahapon iba ang nangyari.

Pagkababa namin ng jeep, matapos mangusap ang aming mga mata, nagkausap naman kami. Nagpakilala sa isa't isa at nagpalitan ng phone numbers.

Nang kinagabihan, napagkasunduan naming magkita. Napagpasyahan namin na pumunta sa Sta. Lucia Mall. Bago kami makarating sa mall, naisip niyang uminom na lang kami. Pero pagkadating namin sa inuman, puno na ito ng tao dahil Sabado nga pala noon. Kaya minungkahi niya na lumipat nalang kami sa Padi's point Marikina. Pumayag na lang ako dahil napapagod na rin akong palipat-lipat.

Sa may tabing-ilog ng Marikina, marami palang inuman dun. Namili kami ng isang lugar at umorder na ng isang bucket ng red horse at sisig. Kwentuhan, tawanan, at matinong usap. Nakakatuwa dahil parang matagal na kaming magkakilala noong nag-uusap kami. Mahilo-hilo, inimbita ko siya sa bahay sa Pasig para doon ituloy ang saya. ;)

Pagdating namin sa bahay, nakita naming bukas pa ang mga ilaw na nangangahulugang may gising pa. Nakakabitin yung pakiramdam. Andoon na nga, napurnada pa. Sa labas ng pintuan, naghalikan kami. Ang sarap, mainit, passionate. Pero bitin.

Inisip na lang namin tumambay sa village nila sa Cainta. Pero di kami doon natuloy. Bumalik kami sa pinanggalingan namin sa Marikina. Doon kami tumambay. Doon nag-usap ng matagal. Nagkwentuhan. Nagtawanan. Nakulitan. Nag-bonding. Para kaming magbarkada. Para kaming malapit na magkaibigan. Para kaming magkapatid. At dahil hindi siya pwede pang umuwi dahil wala siya susi sa bahay, nagtagal kami doon hanggang alas singko ng umaga.

Natuwa ako sa nangyari sa amin noong gabing iyon. Di tungkol sa sex. Di tungkol sa libog. Tungkol iyon sa matinong pag-uusap. Sa pagtuklas ng sarili at pagbahagi ito sa ibang tao.

Noon lang kami nagkakilala. Maaari din na iyon na ang huli naming pagkikita. Pero sa kaunting panahon na iyon parang naging mas makabuluhan pa ang pag-uusap namin kaysa sa iba ko pang kaibigan. Ngayon, naniniwala ako na minsa'y kailangan mo talagang makakausap ng isang estranghero upang magkaroon ka ng ibang pananaw sa buhay.

Comments

  1. Bakit naman iyon na ang last meeting nyo? Mukhang oks naman kayong dalawa...

    ReplyDelete
    Replies
    1. nope. di yun ang last meeting namin., nasa ibang post pa siya :D

      Delete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Before Coming Out

Lately, I've been thinking of coming out. It's like I want to free of myself of the burden of keeping my identity a secret. But before I come out, I just have some personal conditions I need to accomplish first. I won't be doing these things just to earn people's approval on my lifestyle but more for me being comfortable in the path I've chosen to live.

Mga ilang tagpo ng gabing iyon

Sa mga oras na iyon, tipong game na lang kaming magkakaibigan kung anong mangyari. Inumpisahan kasi nung isang guy na tumingin sa aming direksyon sa may Starbucks sa Greenfield. Tipong nag-uusap kaming magkakaibigan doon sa labas na tables nang sabay-sabay kaming napatingin sa isang lalaking dumaan. Sabay-sabay kaming nagtawanan nang mahuli kami. Pero ang nakakapagtaka ay kahit makalagpas na siya, ilang ulit pa rin ang dungaw niya sa amin. Eh di parang, "trip ata tayo noon." Sinundan namin ng tingin yung guy hanggang sa nakumbinse namin yung isa naming kaibigan na sundan siya talaga para ayaing makipagkape or whatever. Bumalik si friend na hindi bitbit si Kuya. Ang pangalawang tagpo ay noong papalakad na kami sa EDSA kung saan sasakay ang mga kaibigan ko. Tinagos namin ang Greenfield papunta sa direction ng Rob Forum. Sa bandang Flair pa lang may nakipagtitigan na sa aming lalaki. Yung isa naming kaibigan ang tumawag sa aming atensyon. Sabi niya, tigil lang daw muna kami a...

What 2012 taught me..

Yesterday night, my friends and I went out for dinner. During our talk a friend suggested to share our year-end evaluations. Since I've already blogged about how my year went, I was quick to answer his question. His next topic was to complete the statement: 2012 taught me to.... I haven't really thought of the lessons or general theme of the closing year so I got to think about my answer. And here's what I shared. "2012 taught me to just keep on trying. Maybe I'll succeed, maybe I won't. No matter what the outcome may be, what's important is that I have tried that I have exerted effort to reach my dream. Even though I take things a day at a time, not really making long term plans, I still have goals for whatever opportunities and I would make every step to take advantage of that chance. I believe that it's better to have tried (in love, in career, and in life) than to regret not trying at all." So that's it. And with this, I end my 2012 ...