Kilig

"May tanong lang ako sa'yo.." Text niya


"Ano yun?" Reply ko.


"May nakapagpakilig ba sa'yo dun sa geb?"


"Meron. Pero sikretong malupit."


****
Gusto ko sanang replyan ng malaking 'OO, IKAW!' hehe. kaso syempre once ko pa lang siya nakikita. Ayaw ko namang sirain yung pagkakataong makilala muna siya ng mas malalim sa pag sabi sa kanya ng gustong-gusto ko siya. Ang sa akin kasi gusto ko muna makilala ang isang tao pagkatapos kong maramdaman ang kilig. Malay ko ba kung kilig lang yun o libog lang. Gusto ko ng mayroong mag-sustain nung kilig na yun. Naintindihan naman niya yun nung kinwento ko sa kanya yun. Kaya di na niya tinanong ulit. Sinabi ko rin na pag may nakilala akong nakapagpakilig sa akin, gusto ko lalabas muna kami paminsan-minsan, like on dates. Para meron kaming moments or activities together, hindi yung landi o libog ang kailangan namin sa isa't isa. Sabi nga nya, yung parang tropa kayo sa labas. Hayun.

Pero nagkasama na kami sa isang kwarto e. Last night. Last blog post ko. Nagyakap na rin kami at palitan ng halik. Malamang alam na niya yung nararamdaman ko sa kanya at alam ko rin naman ang nararamdaman niya sa akin. Pero di parin nagbago ang samahan namin. Ganoon parin naman.

Andyan pa rin ang kilig every time he texts. May kilig pa rin kapag naiisip ko siya with those natural rosy cheeks at pinkish lips. Sarap halikan. Hay. Feeling ko I'm in highschool ulit. Kinikilig. Di mapigilang ngumiti kapag naiisip siya like now.