Nahihiya naman ako sa blog ko. Kunmpara sa mga blogs na sinusundan ko - na napaka-profound at deep ng substance, na malalalim ang english, entries na may titillating writing voice, at witty humor - parang gawa ng preschooler yung akin. Wala mang lang distinct voice, walang mystery, walang social relevance, walang universality, ni walang humor.
Pero ayus lang. Sila ang mga manunulat na tinitingala ko di lang dahil sa kakayahan nilang sumulat kung hindi dahil din sa husay nilang ihayag ang kanilang kwento sa pamamaraang naaayon sa nilalaman ng kanilang karanasan. Whew. Naubusan ako dun ng tagalog sa sentence na yun ah.
Anyway, nakaka-inspire mabasa sa kanilang blogs ang iba't ibang experience nila - mapa-work man yan, love life, sex life, family life, at pati mga hobbies nila. Inspire saan? Inspire mamuhay nang masaya at hindi naghahanap ng approval ng ibang tao. Kasi sa tono ng kanilang sinusulat mukhang they all have life figured out na. Alam na nila kung ano gusto nila sa buhay at ginagawa nila kung ano gusto nila.Yun ang ina-aspire ko, magkaroon ng confidence at assertiveness. Confidence sa sarili kong kakahayan, katayuan, at katawan. At assertiveness sa mga bagay na nais kong gawin.
Hayun, I think I would write about things other than those I write these days.
ay, parehas tayo ng feeling..i feel like my blog's so generic!
ReplyDeleteno ah. i disagree. ganda kaya ng posts mo.
DeleteSulat lang ng sulat. :) Kakapublish mo ng entries, marerealize mo, lahat ng hinahangad mo (pati voice at wittiness) ay napasaiyo na.
ReplyDeletethanks thanks. IDOL :D
DeleteI completely agree with Mugen. That's what makes our little corner of the universe so much fun. There's room for all sorts of diversity. :)
ReplyDeleteNapakanta ako tuloy ako ng "In my own little corner" ni Brandy. hehe. Thanks.
Deletei felt the same way when i started blogging. maraming fears ang naramdaman ko. takot sa criticisms ng iba yaw ko kasi nun lalo na sa gawa ko pero dahil sa blogging na ovecome ko siya and wala na kong pakielam kng anu man gusto nila sabihin sa blog ko basta sulat lang ng sulat. feeling ko nga noon insekto ang blog ko kung itatabi mo kila mugen, corporate closet, mcvie, kane, DB, citybuoy at kung sino sino pa.
ReplyDeletepara sayo naman, at least may goal ka sa pagba-blog maganda yan.
yan feeling ko, basura kumpara sa mga sulat niyo. hehe
Deletethanks. :D
naaliw naman ako sa entry na 'to justin :))
ReplyDeleteanyways, just continue the flow of thoughts.
there's no monopoly in writing unless otherwise may particular theme itong blog mo (ie. cooking, travelling, etc)
i think that makes our blogs differ from those because we write randomly.
yun naman talaga ang purpose ng blog diba?
to serve as your personal on-line notebook/diary?
so wag na ma'conscious :))
and too, worry not about the highfalutin words or the construction.
wala naman purfect eh!
after all, we have differences in defining what is substantial to our taste.
aja!
hehe. sa bagay wala namang theme tong blog ko. sing gulo rin naman ng aparador ko yung mga entries ko dito. kaya ayus lang. :)
Deletethanks. :D
share ko lang: write to express and not to impress.
ReplyDelete:)
thanks :D
Deleteakala mo lang siguro pero hindeeeh hindeeh hindeuurk! iba iba naman ang readers eh. wala na naman akong sense hahaha
ReplyDeletesulat lang nang sulat.mahalaga nag-eenjoy ka