Skip to main content

Labo


Lumabas ako ng pinto nang hindi pa rin makapaniwala sa aking narinig. Naglakad patungo sa kalsada na di mawari kung ano ang dapat isipin. Tulala at lito, tangan ko ang mga gamit, niyayapos ito nang mahigpit.

Sa gilid ng kalsada, nag-abang ng masasakyan, hindi ko pa rin alam kung ano ang dapat gagawin. Di pa rin matanggap ang malabangungot na balita.


Bakit naman kasi kung kailan binubuo ko na ang mga pangarap ko ay siya naman ang dating ng mga ganitong pangyayari. Hindi na ba talaga matapos-tapos ang mga suliranin. Nakikipagsabwatan ba ang sansinukob sa aking pagkabigo at pagkatalo.

Lumayo ako sandali sa mga taong nag-aabang. Nais kong mapag-isa upang marinig ang tinig ng aking pag-iisip. Paano ko ito kakayanin. Paano ito kakayanin ng pamilya ko. Paano ko ito malalampasan. Ito ang ilan sa mga katanungan bumagabag sa akin. Ito ang mga katanungang hanggang sa ngayon ay walang kasagutan.

Lumayo ako sa mga tao upang mapag-isa. Ngunit maliban doon, lumayo ako sa kanila upang hindi ipakita ang mga luhang pumapatak sa aking mga mata. Sa pagkakataong iyon wala na akong magawa. Di ko sinubakang pigilin ito sapagkat iyon lamang ang tangi kong kayang gawin.

Ni minsan ay di ko inaakalang ako ang magiging pabigat sa pamilya. Lahat nga sila ay ako ang inaasahan sa pagtupad ng kanilang pangarap ng tagumpay. Ngunit sa pagkakataong ito, mukha ang hinaharap ay unti-unting lumalabo para sa akin.

Kung noon pa sana ay inalagaan ko ng aking katawan at itinuring itong isang templo, hindi sana ako mangangamba sa aking kalusugan nang ganito. Paano na ang lahat. May bukas pa kayang nag-aabang para sa akin. Higit sa lungkot na aking nararamdaman ay takot. Takot sa walang kasiguraduhan. Takot sa pagkabigo ng aking sarili at pagkabigo sa lahat ng naniniwala at umaasa sa akin.

Comments

  1. ha? what's wrong? i hope you are okay...

    ReplyDelete
  2. Is this about your bone aching sa likod?

    ReplyDelete
  3. Anuman ang iyong pinagdadaanan, nandito lang kami para makinig at magbasa ng iyong pakikipagsapalaran. :)

    ReplyDelete
  4. Is this about your back pain na nabasa ko sa twitter? Mukhang serious para mabagabag ka ng husto a :-(

    ReplyDelete
  5. napakalungkot naman ng post na ito. kung ano man yun, sana maibahagi mo sa akin ng maibsan ng konti ang dinaramdam mo.

    thanks for checking out my blog. i can't seem to subscribe to yours.

    ingat!

    ReplyDelete
  6. Sa ngayon pakiramdam mo wala kang magagawa. Pero magtanong, kumonsulta, magsaliksik. Hanapin ang kaliwanagan ng maibsan ang takot, kaba, at duda.

    ReplyDelete
  7. bro dont loose hope...ako nga at d age of 23 i was diagnose with diabetes and at d same age ngka-tb ako...paalis n sna ako going abroad peo ndi ako pinayagan. Gumuho ang mundo ko nun kc hindi n ko fit to work abroad at pno n ang mga pangarap ko sa pamilya ko...tpos unti unting lumalabo ang paningin ko...peo with d support of my family and trust in God naniniwala ako n kakayanin kong lhat ito...mdyo mgastos nga lng kc may maintenance n at ako p ngpapapaarl sa 4 kong pmngkin peo kinakaya ko lng at hindi ko n iniisip ang sakit ko...alam kong malalampasan mo din yan...everything has a reason..dasal lng tayo bro at ipasaDyos nlng ntin ang lahat...isasama kita sa mga prayers ko bro...

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

The One

Feeling loved and inspired, I ask my friends, who are in long-term, serious relationships, how and when they realized that their partners were the ones. Here are their answers: 1) "You don't know. You feel . Nagkakasundo kami palagi. And we have similar tastes." 2) " I just felt it . Despite everything that happened to us, we still chose each other . I just knew it. Tapos nagising na lang din ako isang araw na nung nakita ko siya pagkagising ko na katabi ko siya eh iba na yung feeling ko." 3) "Pasok siya sa criteria ko na kailangan lagi ako chinachat. Kaya nga until now lagi pa rin kami magkachat kahit nakatira na kami sa iisang bahay. Pinakaimportante dapat damang dama mo na gustong gusto ka niya.: 4) " Hindi niya ako iniwanan in my lowest point . He's one of the people na napaka-pure ng intention. Love personified." 5) " I just knew somehow .Yung di ako mahihiya ipakilala sa mga tao. Yung di na ako kailangan magtago." 6) "Sig

Japanese Bathhouse

I have never been to a bath house in my life. My knowledge about bath houses all came from blogs - gay blogs.  I discovered in those blogs that in bathhouses in the Philippines, you should leave all your shyness at the door because everybody walks around naked with cock whipping and balls hanging. There is a wet area where you can find the baths, sauna, steam room and shower. They say that's where the action takes place. So in short, you go to bathhouses if your looking for some titillating escapade. So that's what got me excited when I found out that I am going to go to a bathhouse here in Japan. Well aside from experiencing an authentic bathhouse for the first time, I would get to a see a sausage fest of sorts, have a relaxing massage, and hopefully experience some Japanese fun. I was darn nervous but excited.

Update to "Possible plot twist with a twist"

So here's the sitch. Plot twist (PT) and I aren't chatting no more. "Why?" you might ask. So here's what happened. On the night we were supposed to meet, he bailed. He said that he was going to his friend's birthday party. I call it BS. We've been planning it for more than a year and we've been talking every day and only that night that he tells me he's not available. I wasn't having it.  Anyway, the next day. I had a misfortune. So, my attention from that night before was all gone. I didn't care about him anymore. All that we talked about and discussed seemed like all lies. I unfriended him from social media. Didn't care for someone can't really communicate and wastes people's time. I recently informed his friend that we were exchanging messages. I also told him that I wasn't surprised about PT flaking because he was also flaky. They're friends after all. So there. That's another charge-it-to-experience kind of thin