Skip to main content

Labo


Lumabas ako ng pinto nang hindi pa rin makapaniwala sa aking narinig. Naglakad patungo sa kalsada na di mawari kung ano ang dapat isipin. Tulala at lito, tangan ko ang mga gamit, niyayapos ito nang mahigpit.

Sa gilid ng kalsada, nag-abang ng masasakyan, hindi ko pa rin alam kung ano ang dapat gagawin. Di pa rin matanggap ang malabangungot na balita.


Bakit naman kasi kung kailan binubuo ko na ang mga pangarap ko ay siya naman ang dating ng mga ganitong pangyayari. Hindi na ba talaga matapos-tapos ang mga suliranin. Nakikipagsabwatan ba ang sansinukob sa aking pagkabigo at pagkatalo.

Lumayo ako sandali sa mga taong nag-aabang. Nais kong mapag-isa upang marinig ang tinig ng aking pag-iisip. Paano ko ito kakayanin. Paano ito kakayanin ng pamilya ko. Paano ko ito malalampasan. Ito ang ilan sa mga katanungan bumagabag sa akin. Ito ang mga katanungang hanggang sa ngayon ay walang kasagutan.

Lumayo ako sa mga tao upang mapag-isa. Ngunit maliban doon, lumayo ako sa kanila upang hindi ipakita ang mga luhang pumapatak sa aking mga mata. Sa pagkakataong iyon wala na akong magawa. Di ko sinubakang pigilin ito sapagkat iyon lamang ang tangi kong kayang gawin.

Ni minsan ay di ko inaakalang ako ang magiging pabigat sa pamilya. Lahat nga sila ay ako ang inaasahan sa pagtupad ng kanilang pangarap ng tagumpay. Ngunit sa pagkakataong ito, mukha ang hinaharap ay unti-unting lumalabo para sa akin.

Kung noon pa sana ay inalagaan ko ng aking katawan at itinuring itong isang templo, hindi sana ako mangangamba sa aking kalusugan nang ganito. Paano na ang lahat. May bukas pa kayang nag-aabang para sa akin. Higit sa lungkot na aking nararamdaman ay takot. Takot sa walang kasiguraduhan. Takot sa pagkabigo ng aking sarili at pagkabigo sa lahat ng naniniwala at umaasa sa akin.

Comments

  1. ha? what's wrong? i hope you are okay...

    ReplyDelete
  2. Is this about your bone aching sa likod?

    ReplyDelete
  3. Anuman ang iyong pinagdadaanan, nandito lang kami para makinig at magbasa ng iyong pakikipagsapalaran. :)

    ReplyDelete
  4. Is this about your back pain na nabasa ko sa twitter? Mukhang serious para mabagabag ka ng husto a :-(

    ReplyDelete
  5. napakalungkot naman ng post na ito. kung ano man yun, sana maibahagi mo sa akin ng maibsan ng konti ang dinaramdam mo.

    thanks for checking out my blog. i can't seem to subscribe to yours.

    ingat!

    ReplyDelete
  6. Sa ngayon pakiramdam mo wala kang magagawa. Pero magtanong, kumonsulta, magsaliksik. Hanapin ang kaliwanagan ng maibsan ang takot, kaba, at duda.

    ReplyDelete
  7. bro dont loose hope...ako nga at d age of 23 i was diagnose with diabetes and at d same age ngka-tb ako...paalis n sna ako going abroad peo ndi ako pinayagan. Gumuho ang mundo ko nun kc hindi n ko fit to work abroad at pno n ang mga pangarap ko sa pamilya ko...tpos unti unting lumalabo ang paningin ko...peo with d support of my family and trust in God naniniwala ako n kakayanin kong lhat ito...mdyo mgastos nga lng kc may maintenance n at ako p ngpapapaarl sa 4 kong pmngkin peo kinakaya ko lng at hindi ko n iniisip ang sakit ko...alam kong malalampasan mo din yan...everything has a reason..dasal lng tayo bro at ipasaDyos nlng ntin ang lahat...isasama kita sa mga prayers ko bro...

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Before Coming Out

Lately, I've been thinking of coming out. It's like I want to free of myself of the burden of keeping my identity a secret. But before I come out, I just have some personal conditions I need to accomplish first. I won't be doing these things just to earn people's approval on my lifestyle but more for me being comfortable in the path I've chosen to live.

What 2012 taught me..

Yesterday night, my friends and I went out for dinner. During our talk a friend suggested to share our year-end evaluations. Since I've already blogged about how my year went, I was quick to answer his question. His next topic was to complete the statement: 2012 taught me to.... I haven't really thought of the lessons or general theme of the closing year so I got to think about my answer. And here's what I shared. "2012 taught me to just keep on trying. Maybe I'll succeed, maybe I won't. No matter what the outcome may be, what's important is that I have tried that I have exerted effort to reach my dream. Even though I take things a day at a time, not really making long term plans, I still have goals for whatever opportunities and I would make every step to take advantage of that chance. I believe that it's better to have tried (in love, in career, and in life) than to regret not trying at all." So that's it. And with this, I end my 2012 ...

Limp

I'm feeling a little limp tonight - maybe it's the vagueness of my future or the dilemmas I am facing or the lack of financial stability I am experiencing - but all I can do is just speculate. I thought I have gone through this already, the quarter life crisis as they say - emotional lability, constant questioning of worth, and unexplainable emo-shit. I'm tired of this, tired to wake up each morning and feel unsure of everything. Ugh. I just want to shake this off. Anyway, speaking of shaking things, here's one topic I wanted to write about for so long. I first heard it from some friends [ang mag-react, guilty! hahaha] and it got me curious, though I have to say, I really don't need this. *ehem* What is it? It's penis enlargement. Yes, my dear friends, you read it right. PENIS ENLARGEMENT . The natural kind. They call it Jelq . They say Jelqing was derived from an Arabic word meaning 'milking', which is the main motion of this technique....