Sa Likod ng Mesa

Matagal na ring panahon kitang pinagmamasdan.
Tuwing madadaan ako sa pwesto ninyo, lagi akong napapatinging.
Inaasahan ko na ikaw ang nagbabantay, na ikaw ang makikita.
Laking ngiti ko naman kapag ikaw nga ang nasa likod ng mga mesa.

Ulam man ang inyong binebenta, masilayan lang kita busog na ako.
Buo na ang ang araw ko masaglitan ko lang makita ang mukha mo.
Di ko mawari ang pakiramdam ko kapag nagtagpo ang ating mga mata.
Sa tiyan ko'y parang isang daang paru-puro ang nadarama.

Nagkasalubong tayo kanina, naglalakad pauwi.
Gusto kitang tawagin ngunit wala akong nasabi.
Kinakabahan ako baka kasi hindi mo naman gusto,
Na maging kaibigan, katropa, o makilala man lang ako.

Pero kahit na lumagpas na ang isang pagkakataon ngayon,
Hindi parin ako magsasawang sumilay at tumingin sa iyong direksyon.
Lagi ko parin aasahang makita ang iyong mukha,
Aasang sana'y makausap at makilala man lang kita.



Haay, kuyang may-ari ng carinderia, kaw na sana gumawa ng first move, shy-type kasi ako e :)