Skip to main content

Pangarap

Recently, ang dami-dami ko ng pangarap na gustong maabot. Dati rati ay kuntento na ko kung nasaan ako. Masaya na ko sa mediocre job with mediocre pay. Di pa nga umabot sa 5 digits ang sweldo ko, pero ayus lang sa akin. Single naman ako at walang binubuhay. Nabibili ko naman ang ilang bagay na nakakaapagpasaya sa akin. At nakakakain naman ako 3-5 times a day. Simple lang naman ako. Masaya kung anong meron ako. Kahit kelan di na ko naghangad ng marangyang buhay at malaking sweldo.

Pero recently parang nag-iba na ang ihip ng hangin. Ngayon parang ang dami ko ng pangarap sa buhay. Parang ang dami ko ng gustong marating 5 years o 10 years from now. At ngayon parang ninanais na ng puso ko ang mas maginhawang buhay. Yung buhay kung saan kaya kong bilhin ang lahat ng gusto kong bilhin. Not holding back kahit ano mang presyo ang makita sa tag. Di maging conscious sa price at tatak ng bibilhin. Yung buhay na kaya gawin ang gusto kong gawin tulad ng mag-travel at explore. At buhay na kung saan di lang ako ang maginhawa kundi pati na ang pamilya ko.

Oo. I think my family is the primary reason kaya nagbago ang pananaw ko sa buhay. Siguro dahil sa kanila na gusto ko ng magpursigi at magsipag. Marahil dahil sa kanila kaya ngayon ay ninanais ko na ng maginhawang buhay. Sila marahil ang dahilan kung bakit ngayon ako ay nangangarap.

Pakiramdam ko kasi parang dahil sa mga insidente na nangayayari sa pamilya, naobliga akong maghangad ng magandang kapalaran. Hindi na sapat ang isipin ko lang ang sarili ko dahil habang ako ay tumatanda, ang mga magulang ko ay tumatanda na rin. Darating ang araw na di na nila kaya pang magtrabaho at sa akin na sila sasandal para suportahan ang kanilang pang-araw-araw na pangangailangan. At habang tumatanda rin ako, mayroon pa akong younger siblings na mangangailangan ng financial support. Siyempre sa akin din sila hihingi ng tulong. Siguro nga gone are the days na sarili ko lang ang iniisip ko. Papunta na ko dun sa time na dapat isipin ko naman ang pamilya ko.

Pero, kasama ng pangarap na yan ay takot. Takot na baka dumating ang araw na di ko matupad ang mga pangarap na hinangad ko. I don't want to fail and disappoint the people who'll rely on me. And I don't want to get my hopes up and have high expectations. Kasi yun ang pinakamasamang pakiramdam na ayaw kong maranasan, yun ang taas-taas ng pangarap mo tapos biglang may mga pangyayari o taong magsasabi sa'yo na di mo na magagawa yung gusto mo. Kahit pilitin mo, hindi pa rin mangyayari. Nakakatakot lang. Kasi nga, sabi nila ang buhay ay parang gulong, matapos ang kasayahan ay kalungkot at iikot ulit yun. I've been disapponted a lot of time in my childhood and I never want to experience that again. I don't want to be disappointed and I can't live knowing that I have disappointed somebody.

So, ngayon, nangangarap pa rin ako. Nangangarap ng kaginhawaan. Ngunit sa likod ng pangarap na iyon ay takot. Takot ng pagkabigo. Pero kahit na nararamdam ko 'tong conflicting emotions, kailangan ko pa ring mabuhay at magpatuloy. Kailangan ko pa rin mangarap. Sabi nga sa isang classic na kanta. "You gotta have dream, if you don't have a dream. How you gonna have a dream come true."

I think kaya ako nangangarap ay dahil gusto kong isigaw ang "Dream come true!"sabay tumbling at talon.


*Pasensya na sa haba, pag ganitong gusto ko kasi ng release, tuloy-tuloy na*

Comments

  1. bakit ganun?

    habang ummakyat ang sweldo, e umaakyat din ang gastos.

    grrrrr.

    ReplyDelete
  2. walang masama na mangarap ka, at walang masama na matakot ka. ang masama lang ay kung wala kang gagawin para maabot mo ang pangarap mo, at kung wala ka pa din gagawin dahil sa takot ka.
    do everything one step at a time na muna. unahin ang dapat unahin.
    in other words, go lang ng goooooo!!!! :D
    i can relate on what you said na pagtagal eh ang parents ay titigil na sa pagwork. kasi right now eh nararamdaman ko ito. retired na ang isa habang ang isa pa e nagpaparamdam na na gusto na nya magretire. haha!! kaloka lang! kelangan ko na din kumayod twice para masuportahan sila ng buong buo! haha :D
    anyway, good luck sa mga gagawin mo! kaya natin 'to! keep us posted! :)

    ReplyDelete
  3. sabi nga nila, mo money mo problems. lolz

    ReplyDelete
    Replies
    1. city: pero ika nga ni sylvia la torre, no money, no honey lolz

      Delete
  4. that's what they call growing up, i guess.

    ReplyDelete
  5. di pala ako nakapag comment dito i thought i did. nyway, ganun talagapag tumatanda na mas dumadami ang gusto natin
    sa buhay

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

The One

Feeling loved and inspired, I ask my friends, who are in long-term, serious relationships, how and when they realized that their partners were the ones. Here are their answers: 1) "You don't know. You feel . Nagkakasundo kami palagi. And we have similar tastes." 2) " I just felt it . Despite everything that happened to us, we still chose each other . I just knew it. Tapos nagising na lang din ako isang araw na nung nakita ko siya pagkagising ko na katabi ko siya eh iba na yung feeling ko." 3) "Pasok siya sa criteria ko na kailangan lagi ako chinachat. Kaya nga until now lagi pa rin kami magkachat kahit nakatira na kami sa iisang bahay. Pinakaimportante dapat damang dama mo na gustong gusto ka niya.: 4) " Hindi niya ako iniwanan in my lowest point . He's one of the people na napaka-pure ng intention. Love personified." 5) " I just knew somehow .Yung di ako mahihiya ipakilala sa mga tao. Yung di na ako kailangan magtago." 6) "Sig

Japanese Bathhouse

I have never been to a bath house in my life. My knowledge about bath houses all came from blogs - gay blogs.  I discovered in those blogs that in bathhouses in the Philippines, you should leave all your shyness at the door because everybody walks around naked with cock whipping and balls hanging. There is a wet area where you can find the baths, sauna, steam room and shower. They say that's where the action takes place. So in short, you go to bathhouses if your looking for some titillating escapade. So that's what got me excited when I found out that I am going to go to a bathhouse here in Japan. Well aside from experiencing an authentic bathhouse for the first time, I would get to a see a sausage fest of sorts, have a relaxing massage, and hopefully experience some Japanese fun. I was darn nervous but excited.

Update to "Possible plot twist with a twist"

So here's the sitch. Plot twist (PT) and I aren't chatting no more. "Why?" you might ask. So here's what happened. On the night we were supposed to meet, he bailed. He said that he was going to his friend's birthday party. I call it BS. We've been planning it for more than a year and we've been talking every day and only that night that he tells me he's not available. I wasn't having it.  Anyway, the next day. I had a misfortune. So, my attention from that night before was all gone. I didn't care about him anymore. All that we talked about and discussed seemed like all lies. I unfriended him from social media. Didn't care for someone can't really communicate and wastes people's time. I recently informed his friend that we were exchanging messages. I also told him that I wasn't surprised about PT flaking because he was also flaky. They're friends after all. So there. That's another charge-it-to-experience kind of thin