Dakma

"Kung gusto mong makasigurado, gusto mo subukan natin."

Isa siya sa mga classmates ko noong highschool. Marahil maihahanay natin siya sa mga magugulo at maiingay. Bully kung minsan at alam mong lalaking lalaki.

Eto yung panahon na malakas na ang pakiramdam kong iba nga ako sa karamihan. Ngunit dahil sa posisyon ko sa paaralan at silid-aralan, di ko magawang ipahalata ito.

Naging katabi ko siya ng upuan. Hindi yun nagkataon lamang dahil ako ang naataasang gumawa ng seating arrangement at sinadya ko talagang itabi siya sa akin.

Gusto ko noong makilala siya ng lubusan kasi mukha naman siyang mabait kahit na gagago-gago siya minsan. Man-crush ata tawag doon ngayon. Tsaka inisip ko, kung mabarkada man ako sa kanya, baka matuto akong maging straight.

Noong umpisa ay di kami masyadong nag-uusap. Ngayon lang naman kasi kami naging magkatabi kahit na pangalawang taon na naming maging magka-klase. Kinalaunan, nakakapag-usap na kame dahil sa mga seatwork at homeworks na kailangan sagutan. Kadalasan, siya ang mangongopya ng sagot bilang ako naman ang mas matalino sa kanya. chos.

Mas naging malapit kami nang minsan ay nagpatulong ako sa kanya gumawa ng love letter. Ito ay para sa babaeng kaklase ng kapatid ko. Ang kapatid ko kasi ay nirereto kasi ako sa kaklase niya. Ako naman si loko na nakisakay. In fairness kay kapatid, maganda ang nirereto niya sa akin, at mukhang may gusto siya talaga sa akin.

Mga ilang sulat din ang tinulungan niya akong gawin. Mukhang siya pa ang natutuwa para sa akin dahil magkaka-syota na ko kung nagkataon.

Dahil palagay ko ay naging close kami ay nagagawa niya kong biruin minsan. Kunwari'y mangdadakot ng bayag or kaya'y mangungurot ng utong. Gawain siguro yun ng mga straight at mga sigurado sa kanilang sekswalidad. Akala ko sa akin lang niya ginagawa yun pero ginagawa niya rin pala sa iba naming kaklase. Buti na lang dahil mahahaluan ng malisya yung pagkakaibigan namin kung ganun.

Ngunit isang araw naging mapanghas ako't nilakasan ang loob. Gumanti rin ako sa kanya ng biro. Umakma rin akong dadakmain ang kanyang bayag. Minsan kunyari lang, minsan natutuloy, at minsan nadadakma ko siya talaga. 

Isang araw matapos ang aming klase ay kinuha ko ang numero niya sa bahay mula sa student handbook namin na nakalagay sa shelf. Uso pa kasi noon ang pagtelebabad sa telepono. Nais ko noong makilala siya ng lubusan at para malaman na rin kung maari siyang sabihan ng aking sikreto.

Ilang araw rin kami nagtetelebabad. Kwentuhan ng kung ano-ano tungkol sa buhay. Hanggang sa isang gabi ay inamin ko na sa kanya. Inamin kong may iba akong nararamdaman. Na marahil ay iba ako. Simula noon ay nagbago na ang aming pagkakaibigan.

Naalala ko na lang na kung minsan ay naghahawakan kami (ng ari) sa loob ng klase. Opo. Ganoon kami katapang. Nagugulat nga rin ako ngayon dahil napakalantaran na naming ginawa yun noon pero walang naninita sa aming kaklase. Marahil pareho kaming nirerespeto at mataas ang tingin. Minsa'y nakatalukbong ang aking jacket sa aming dalawa. Isipin ninyo, sa buong klase kame lang ang nakatalukbong. Ano sa palagay ninyo ang ginagawa namin dun? Malamang kahalayan.

Hanggang sa isang gabi naming pag-uusap sa telepono.

"Lam mo normal lang yang nararamdaman mo."

"Talaga?"

"Oo. Ganyan ako minsan. Kung gusto mong makasigurado, gusto mo subukan natin?"

Bumilis ang tibok ng puso ko. Totoo ba ito. Curious at excited ako noong gabing iyon.

Dumating ang araw na pinag-usapan namin. Sa FX palang ang inuumpisahan na namin ang pagkapa at paghimas sa aming mga sandata. Nagulat ako sa kanya kasi basa na siya, yun ang una kong experience sa precum. Di kasi ako nagkakaganun dati.

Sa bahay nila, siya lang ang naiwan. Wala ang mga magulang at mga kapatid. Dumirecho kami sa kwarto niya kung saan siya isinalang ang isang porn video sa VCD player. Straight porn pala gusto niya.

Walang foreplay, walang kahit ano. Naghubad lang kame at pumusisyong 69. At iyon na ang una kong karansan sa isang kapwa lalaki.

Hindi iyon ang inaasahan ko noong magiging unang karanasan ko. Walang spark. Walang fire. Walang chemistry. Yung mga ginawa namin sa paaralan at sa sasakyan ay purong libog lang.

Ang pinakahihinayangan ko doon sa mga pangyayari ay nawalan ako ng isang kaibigan. Matapos ang semestral break namin ay hindi na kami nag-uusap. Iba na rin ang upuan niya. At wala na ring anu mang nangyari sa amin.