Pasko ba?! Anyare?!

Kausap ko kaninang hapon yung kaibigan ko. Nabanggit ko sa kanya na parang ngayon, di ko dama yung pasko. Parang dumating ang December na wala lang. Tapos sa susunod na linggo ay Pasko na. Eh ano naman. Parang walang pinagkaiba. Anong nangyari sa atin? wika ko sa kanya.

Bumaba kami ng mall para pakinggan yung choir na kumakanta. Rockwell kasi yun kaya wala masyadong tumitigil para makinig. They're all busy with their sosy problems. Unlike, jologs like me na pag may libreng concert, manonood talaga.

Sabi ko sa kaibigan ko. Sa mga ganitong pagkakataon lang - referring to hearing the choir sing - nararamdaman na pasko na nga. Siya naman daw naramdaman niyang pasko na nung magkasama kaming umiikot ng mall with matching picture-picture pa sa mga decors.

Iba talaga kung bata ka sa ganitong panahon. Pinakaaabangan mo yung araw na sasapit kung saan dadami na naman ang iyong pera at regalo. Dalawang linggong bakasyon kung saan pwede kang pumunta kung saan mo gusto pumunta at gawin ano mang gusto mong gawin.

Ewan ko ba kung bakit di ko masyadong nadama ang pasko. Siguro nalunod narin ako sa hype na dapat ang pasko ay panahon ng marami kang pera at marami kang bagong damit. Eh wala akong trabaho for like more than 1 year na. So wala akong bagong damit. wala akong bagong sapatos. Wala nga rin akong mga regalo sa mga chikiting kong kapatid at sa pamangkin-inaanak ko e.

Pero naisip ko. Eh ano naman kung walang pera. Ang mahalaga naman talaga ngayong pasko ay yung oras kasama ng ating pamilya at kaibigan. Panahon na mapalapit muli tayo sa isa't isa. Panahon para pagtuonan ng pansin ang mga taong mahalaga sa atin. Masyado na kasing na commercialized ang pasko.

Sabihin na nating sweet-lemoning or rationalizing. Pero para sa akin basta sama-sama sa pasko at may kaunting handa, ubod na ng saya ang pasko. Merry Christmas Friends :D